‹ Terug

 

 

Als je in aanraking komt met de psychologie van Jung wordt alles anders. Ook de liefde. Jung heeft daar namelijk een erg ontnuchterende quote over: „Verliefdheid is een aangename vorm van bewustzijnsvernauwing, waarbij complexherkenning een grote rol speelt”.

Huh? Ik hoor het je denken..... Geeft niks hoor, het duurde bij mij ook even voor het kwartje viel. Maar wat Jung bedoelt is dat je eigenlijk verliefd wordt op (een deel van) jezelf.
 

 

Dáár moeten we zijn!
Je herkent iets van jezelf in de ander. En jouw onbewuste geeft een seintje. 'Dáár moeten we zijn! Die persoon kan ons helpen dát te ontwikkelen wat jij ook in je hebt'. Dit gebeurt allemaal volledig onbewust uiteraard. Het Leven vraagt namelijk niet van ons dat we perfect zijn. Het Leven vraagt van ons om heel te worden. Dat we alle talenten waarmee we geboren worden ontwikkelen en deel van onszelf maken. Dat we onszelf Zijn.

Ondergronds
Geen gemakkelijke taak! Want veel talenten worden in de jeugd vaak niet gewaardeerd of niet gezien. Met als gevolg dat ze ondergronds gaan. Ze blijven onbewust. Maar onbewust betekent niet dat het weg is. Vanuit het onbewuste wacht het talent op een kans om zich bekend te maken. En dan komt er iemand voorbij die dat wat bij jou ondergronds is gegaan, dat talent, ook in zich heeft. Het onbewuste ruikt dit en laat je voelen dat je met diegene in contact moet komen. Je wordt verliefd!
 

We willen ervan weg
Om jezelf dat talent eigen te maken. Om dat deel van jezelf weer te gaan waarderen. Maar omdat we dat niet weten, gaat die eigenschap van de ander ons na een tijdje tegenstaan. Het gaat irriteren. We willen ervan weg. Dat wat eerst nog zo mooi was, is nu vervelend en lastig. Omdat we er niets mee gedaan hebben. Omdat we van de ander iets verwachten. Omdat.......
 

De ideale spiegel
Elke aantrekking of afstoting zegt iets over jou. En dit kom je vooral in de liefde tegen omdat je vaak bij elkaar bent. De ideale spiegel! Besteed vandaag eens goed en vraag je het volgende af: Wat was het in je partner waar jij voor viel? Probeer dat eens terug te halen. En vraag je dan af wat je daar mee kunt voor jezelf. Is het een eigenschap die jij bent gaan ontwikkelen? Of irriteer je je er inmiddels aan? Dat laat zien dat je er nog mee aan de slag mag. En dan natuurlijk niet op de manier van de ander. Want dat is, precies, de manier van de ander. Je mag op zoek naar hoe jij dat talent kunt uiten, naar wat jij ermee kunt.

Leren houden van jezelf
Zo kun je samen blijven groeien en elkaar steunen in het proces. Een heel persoon worden. Zodat je leert houden van jezelf. Van alles van jezelf. Want ik denk dat dat de bedoeling is. Zodra alles wat jij bent, er van jezelf mag zijn, hoef je ook niet meer te vechten tegen (iets in) de buitenwereld. En verdwijnen je verwachtingen naar de ander. De relatie groeit en wordt volwassener. Je kunt beiden zijn die je bent!

 

Fijne dag 💕